عدم تعادل جهانی و درس های برتون وودز

Barry J. Eichengreen ، عدم تعادل جهانی و درس های برتون وودز. کمبریج ، MA: MIT Press ، 2006. XIX +187 ص 26 دلار (پارچه) ، ISBN: 0-262-05084-6.

بررسی شده برای EH. NET توسط آنا جی شوارتز ، دفتر ملی تحقیقات اقتصادی.

باری ایشنگرین متعهد شده است چهار سخنرانی را که در بوینوس آیرس ، آرژانتین ارائه داده بود ، چاپ کند. او در اولین سخنرانی با به چالش کشیدن این دیدگاه مبنی بر اینکه مایکل دولی ، دیوید فولکرتس-لندو و پیتر گاربر در مجموعه ای از مقالات ارائه شده است ، شروع می کند تا این امر شباهت هایی بین سیستم برتون وودز از سال 1958 تا 1973 و سیستم بین المللی پولی فعلی وجود داشته باشد. بشرکشور مرکزی در سیستم برتون وودز و همچنین از زمان سقوط آن ایالات متحده بوده است. تراز پرداخت آن در اوایل و همچنین در حال حاضر کسری بود. این منبع ذخایر خارجی برای کشورهایی بود که در مازاد حاشیه ها هم در اوایل و هم در حال حاضر بودند. این امر برای صادرات از کشورهای سراسر جهان در اوایل و همچنین در حال حاضر باز بود. سرانجام ، کشورهای مازاد در آن زمان و اکنون از ترس از عواقب منفی برای رشد اقتصادی به رهبری صادرات و برای ضررهای سرمایه در سهام ذخایر خود ، در برابر ارزیابی ارزهای کم ارزش خود مقاومت کرده اند. پاسخ Eichengreen به این لیست از شباهت ها لیستی از اختلافات بین آن زمان و اکنون است.

1. احتمال تخصیص ذخیره در دوران برتون وودز وجود ندارد. سپس ، مانده های تجارت و حساب جاری ایالات متحده در مازاد قابل توجهی بود و نگرانی های مربوط به ثبات دلار را کاهش می داد. ایالات متحده بیشتر از آنچه در خانه سرمایه گذاری می کرد پس انداز می کرد. این سرمایه گذاری در خارج از کشور در شبکه بود. انباشت آن از دارایی های خارجی که در آن درآمد کسب کرده است ، به این نتیجه می رسد که تراز پرداخت ایالات متحده با گذشت زمان بهبود می یابد ، اما بازارها اطمینان ندارند که این سیستم تحمل می کند ، زیرا مازاد حساب جاری در نیمه دوم دهه 1960 کاهش یافته است.

2. کشورهای آسیایی اکنون حاشیه را تشکیل می دهند ، در حالی که در آن زمان ، کشورهای اروپایی بر حاشیه حاکم بودند. مشترکات هدف و اعتماد متقابل در گذشته نسبت به دومی کمتر پیشرفته است. اکنون چین ادغام منطقه ای را ترجیح می دهد ، اما ژاپن از توافق نامه های دو جانبه حمایت می کند. اقدام جمعی ، برتون وودز را از سال 1958 تا 1971 پایدار کرد. امکانات محدود برای اقدام جمعی در حال حاضر پیش بینی تعداد سالهایی که سیستم فعلی زنده خواهد ماند ، کم می شود.

3. یک نمونه از همکاری های مالی موفق توسط حاشیه آسیا ، ابتکار بازار اوراق بهادار آسیا برای تشویق سرمایه گذاری ذخایر در اوراق قرضه ارز محلی است ، راهی برای جابجایی رزرو احتمالاً با گذشت زمان رشد می کند. در دهه 1960 هیچ وسیله قابل مقایسه ای برای ذخیره سازی ذخایر وجود نداشت.

4- تحت برتون وودز ، ایالات متحده به مقررات و کنترل ها اعتماد کرد تا سرمایه گذاران خصوصی را از تغییر دارایی های با ارزش دلار به خارجی ها و دلارهای با فروش کوتاه باز بگیرند. اکنون مقررات کمتری وجود دارد ، بنابراین سرمایه گذاران خصوصی در صورت تغییر قیمت دارایی به دارایی های دلار برای سایر موارد جذاب تر ، در آینده این گزینه را خواهند داشت.

5- ساختارهای بازار مالی داخلی با آنچه که چهل سال پیش وجود داشته است متفاوت است. سپس می توان پس انداز اجباری را از طریق مقررات به تشکیل سرمایه در بخش کالاهای معامله شده هدایت کرد. ژاپن نیز مانند کشورهای اروپایی نیز این کار را کرد. بنابراین تحریف نرخ ارز کم ارزش ، مصرف سرکوب شده و پس انداز اجباری در حاشیه جبران سایر اعوجاج هایی که منجر به سرمایه گذاری بسیار کمی در بخش کالاهای معامله شده بسیار مولد می شود. از آن زمان ، در دهه 1990 ، با نرخ ارز کم ارزش ، در یک محیط مالی مقرر تر ، نرخ بهره پایین و اعتبار کافی برای بخش کالاهای غیر تدارک و بازار املاک در دسترس بود. برخی از کشورهای آسیایی رونق بازار املاک را تجربه کردند که باعث تضعیف موسسات مالی آنها شد. در حال حاضر ، همین سیاست ها منجر به رونق املاک و مستغلات در چین ساحلی شده است. مقامات آسیایی می دانند که مزایای صادرات سیاست نرخ ارز آنها با افزایش خطرات مالی جبران می شود.

Eichengreen پیش بینی می کند که مقامات آسیایی اجازه می دهند نرخ ارز آنها افزایش یابد و بر گسترش تقاضای داخلی تأکید می کند ، نه از صادرات ، که آنها می دانند که کالاهای معامله شده تنها مرکز بهره وری و رشد نیستند. بنابراین آنها سرمایه گذاری متعادل را در هر دو کالای غیر تدارک و معامله شده ارتقا می بخشند.

برای افزایش نرخ ارز واقعی ، کارتل کشورهای آسیایی که نرخ دلار را حفظ کرده اند ، نیاز به کاهش مداخله در بازار ارزی دارند و بخشی از اوراق بهادار ذخیره خود را تخصیص می دهند ، ترجیحاً دارایی هایی که در ارزهای منطقه ای مشخص شده اند. این باعث می شود دلار کاهش یابد و ممکن است فدرال رزرو را مجبور به افزایش نرخ بهره کند و باعث جذب داخلی شود. یورو ممکن است در برابر دلار افزایش یابد و به صادرات اروپا آسیب برساند.

فکر نهایی آیچنگرین این است که پایان رژیم پولی بین‌المللی کنونی دور نیست.

آیچنگرین می‌پرسد که آیا محدودیت‌های پولی و مالی بیشتر توسط ایالات متحده می‌تواند عمر برتون وودز را طولانی‌تر کند و آیا کاهش ارزش دلار در برابر طلا و ارزهای خارجی می‌تواند با کاهش سکولار مازاد حساب جاری مقابله کند؟

اگر ایالات متحده مالیات ها را افزایش می داد و فدرال رزرو نرخ های بهره را افزایش می داد، تقاضای داخلی مهار می شد و رقابت صادرات افزایش می یافت و حساب جاری تقویت می شد، اما صادرات سایر کشورها ممکن بود به دلیل کاهش تقاضای داخلی ایالات متحده کاهش یابد. کاهش تورم ایالات متحده ممکن است جریان سرمایه را تحریک کند و تخلیه ذخایر طلای ایالات متحده کند شود. در سال 1969، آلمان ممکن بود ارزش مارک را مجدداً ارزیابی نکرده و پایان استاندارد دلار را به تعویق بیاندازد.

آیچنگرین معتقد است که با افزایش قیمت طلا، انتظار می رود که این مرحله تکرار شود و احتمال افزایش ذخایر طلای ایالات متحده افزایش یابد. مسیر بهتر می‌توانست شناور کردن قیمت طلا باشد، اما مقامات در برابر قطع رابطه دلار و طلا مقاومت کردند تا اینکه جایگزین دیگری وجود نداشت. همچنین، اگر ایالات متحده قیمت 35 دلار در هر اونس طلا را افزایش می داد، ممکن بود سایر دولت ها نیز از این روند پیروی کنند.

در شرایط کنونی، بانک‌های مرکزی آسیا با خرید دلار برای جلوگیری از افزایش ارزش پول خود، با استفاده از انباشت دلار در صورت کاهش ارزش دلار در برابر یورو، تمایل آمریکا را خنثی می‌کنند.

به طور خلاصه، تردیدهای آیچنگرین که سیاست های ایالات متحده را تغییر داد، می توانست به طور قابل توجهی عمر برتون وودز را طولانی کند. با رشد اقتصاد جهانی، کشورها به ذخایر اضافی نیاز داشتند و مطالبات طلا و نقدینگی از ایالات متحده در دسترس بود. از آنجایی که سیاست های تغییر یافته ایالات متحده باعث تضعیف حساب های جاری آنها و افزایش جریان خروجی سرمایه به ایالات متحده شد، این کشورها ممکن است با تشدید سیاست های پولی و مالی نیز پاسخ دهند. رشد اقتصاد جهانی و همچنین تقاضا برای ذخایر بین المللی کند می شد. اما این امر معضل تریفین را حل نمی کرد که برای سایر کشورها برای به دست آوردن دلار، ایالات متحده باید کسری هایی داشته باشد که اعتماد به دلار را کاهش می دهد. برتون وودز فقط کمی بیشتر دوام می آورد.

در سخنرانی دوم ، Eichengreen دلایل فروپاشی استخر طلا را بررسی می کند. این بر اساس این ایده بود که اقدام جمعی توسط کارتل کشورها از قیمت طلا 35 دلار پشتیبانی می کند. دیدگاههای واگرا از اعضای آن پس از شش سال استخر را نابود کرد. وی موازی در کارتل کشورهای آسیایی می بیند که با اقدام جمعی به دنبال جلوگیری از قدردانی از ارزهای خود هستند. دیدگاه اعضا شروع به واگرایی می کند ، بنابراین همکاری مشکل ساز می شود ، اگرچه زمان فروپاشی این کارتل ممکن است با استخر طلا متفاوت باشد.

در سخنرانی سوم ، Eichengreen نمونه ای را ارائه می دهد که چگونه در پایان برتون وودز ژاپن ، که به مدت دو دهه ین را به 360 دلار به دلار می چسباند ، در 28 اوت 1971 به عنوان سابقه ای برای چین پیروی کرد تا با قاطعیت پیروی کنداجازه نرخ ارز انعطاف پذیری بیشتر یوان.

عنوان چهارم سخنرانی ، "گذشته استرلینگ ، آینده دلار" ، به طور خلاصه محتوا را توصیف می کند. ایشنگرین خاطرنشان می کند که دارایی های بانکهای مرکزی خارجی بدهی های مایع ایالات متحده که نسبت به دارایی بدهی های مایع خارجی توسط دولت فدرال رزرو و ایالات متحده وجود دارد ، تهدیدی برای وضعیت ارز ذخیره دلار نیست. به همین ترتیب ، قبل از سال 1914 ، انگلیس وام های کوتاه و طولانی وام داد و ادعاهای مایع طلبکاران رسمی خارجی از دارایی های مایع انگلیس فراتر رفت ، اما انگلیس مازاد حساب جاری را اجرا کرد. با این حال ، آنچه در حال حاضر پرونده ایالات متحده را نگران کننده می کند این است که وقتی بانکدار به جهان در حال کاهش کسری بزرگ حساب جاری است ، رخ می دهد. Eichengreen معتقد است که واردات سرمایه کوتاه مدت و صادرات سرمایه بلند مدت ، نیازی به کسری حساب جاری ندارد. کسری و ایالات متحده در حال رشد بدهی خارجی ، هژمونی ایالات متحده را تهدید می کند.

بیگانگان بدون هیچ تغییری در سیاست ایالات متحده ، اما افزایش تورم به دلیل سقوط دلار ، خارجی ها از اضافه کردن اوراق بهادار با ارزش دلار به اوراق بهادار خود خودداری می کنند. هنگامی که نرخ ارز دلار در پاسخ سقوط کرد ، ممکن است پرواز از دلار نتیجه بگیرد. از نظر Eichengreen ، تنها در صورتی که فدرال رزرو بتواند نرخ بهره را فقط به اندازه کافی برای تورم بدون تولید رکود شدید افزایش دهد ، از یک بحران مالی جلوگیری می شود و تصحیح کسری حساب جاری به وجود می آید.

از دست دادن برتری بین المللی استرلینگ به دنبال قسمت های مکرر تورم و کاهش ارزش در برابر دلار بود. با توجه به مدیریت اقتصادی خوب ، دلار نیازی به از دست دادن وضعیت ارز ذخیره خود ندارد اما آن را تا سال 2020 یا 2040 با یورو به اشتراک می گذارد ، با فرض اینکه سلامت اقتصاد اروپا بهبود می یابد. Eichengreen معتقد است که یوان را به عنوان یک ارز احتمالی ذخیره جدید در نظر می گیرد.

در مورد این سخنرانی ها در مورد ترتیبات پولی بین المللی گذشته و فعلی چیزهای زیادی برای آموختن وجود دارد. من با مراجعه به Eichengreen به کسری دوقلوی به عنوان یک عامل مهم که توضیح کسری حساب جاری را توضیح می دهد ، مخالفم. این رابطه گاهی اوقات مشاهده شده است ، و در بعضی مواقع نه. این در مورد ایالات متحده و سایر کشورها صادق است. من همچنین دیدگاه وی را به اشتراک نمی گذارم که کسری مداوم حساب جاری یک مشکل ایالات متحده است که فقط ایالات متحده می تواند آن را حل کند. کسری حساب جاری یک مشکل جهانی است که سایر کشورها و همچنین ایالات متحده باید برای مدیریت همکاری کنند. صادرکنندگان پیشرو سرمایه در ایالات متحده (ژاپن ، چین ، آلمان ، روسیه) با مازاد حساب جاری لازم است تا عدم تعادل خود و ایالات متحده را کاهش دهند. آنچه ایالات متحده می تواند مشارکت کند ، برنامه ای برای افزایش پس انداز ملی است.

آنا جی شوارتز در حال نوشتن مونوگرافی در مورد تاریخ مداخله رسمی ایالات متحده در بازار ارز (با اوون هامپاژ و مایکل بوردو) است.